Współczesna literatura fachowa opisuje dwa rodzaje zespołu stresu pourazowego: prosty i złożony, dotykające rzesze ludzi na całym świecie i wynikające z dwóch typów urazu – ostrego oraz chronicznego. Uraz ostry występuje wtedy, gdy ludzie stają się ofiarami katastrof komunikacyjnych, budowlanych i wynikających z klęsk żywiołowych, a także pożarów, gwałtów, napadów bandyckich, działań terrorystycznych, wojen itp. Uczestnicy tego rodzaju wydarzeń mogą doświadczyć tak zwanego „prostego zespołu stresu pourazowego”. Drugi typ urazu dotyczy chronicznych, powtarzających się doświadczeń, które mogą być przez osobę przewidywane i oczekiwane, mają charakter interpersonalny, ponieważ zależą od relacji między ludźmi i im bliższe są te relacje, tym poważniejsze powstają konsekwencje. Jest to uraz złożony, ponieważ składa się na niego wiele typów przemocy skierowanych przeciwko dziecku lub dorosłemu. Należą do nich na przykład powtarzające się akty przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej, czy też chaotyczne i gwałtowne zachowania rodzica alkoholika. U osób doświadczających tego typu urazu może rozwinąć się „złożona forma zespołu stresu pourazowego”. Konsekwencje zarówno prostego jak i złożonego zespołu stresu pourazowego obejmują niemal wszystkie sfery życia człowieka: emocjonalną, poznawczą, behawioralną, somatyczną i społeczną. Objawy mogą przyjmować formę ostrą – trwającą przez jakiś określony czas po zdarzeniu urazowym, mogą nawracać, czy też nasilać się podczas sytuacji stresowych, lub mogą przemienić się w długoterminowe problemy życiowe, towarzyszące człowiekowi przez niemal całe życie.

Złożoność konsekwencji pourazowych występujących u dzieci, młodzieży i osób dorosłych wymaga wysoce specjalistycznego i holistycznego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego obejmującego funkcjonowanie człowieka w sferze emocjonalnej, intelektualnej, behawioralnej, somatycznej, seksualnej, rodzinnej, szkolnej lub zawodowej, oraz w grupie społecznej.

Sekcja ma zamiar grupować osoby dostrzegające potrzebę właśnie takiego komplementarnego, ale zarazem specyficznego podejścia do osób doświadczających prostego lub złożonego zespołu stresu pourazowego. Poprzez wzajemną wymianę wiedzy pomiędzy członkami Sekcji zajmującymi się w różny sposób pomaganiem człowiekowi w utrzymaniu zdrowia, w tym poprzez organizację szkoleń, wykładów, publikacje artykułów, itp., będziemy poszukiwali procedur doskonalących proces diagnostyczny, a następnie interwencyjny, edukacyjny, terapeutyczny oraz – profilaktyczny, z osobami wykazującymi objawy stresu pourazowego. Przewidywane jest opracowanie programu kształcenia doprowadzającego do uzyskania certyfikatu PTT z zakresu postępowania z konsekwencjami tego typu urazu.

Zapraszam do Sekcji
Przewodniczący – Dr n. hum. Agnieszka Widera-Wysoczańska