IV Konferencja z cyklu Psychoanaliza-Psychoterapia pt: „ Psychoterapia i Psychoanaliza wobec tajemnicy symptomu. Naukowe podstawy praktyki klinicznej”.
12-13 stycznia 2013, Kraków
Człowiek bez lęków i rozterek, bez deficytów emocjonalnych i niezbyt wyjątkowy – by nie być posądzonym o nienormalność – zdrowy i zadowolony, , oto „ideał” na miarę naszych czasów. Konieczność utrzymania się „na powierzchni”, działanie w warunkach wszechstronnej presji , a także sporej nieprzewidywalności ze strony otoczenia i wreszcie trudność w dzieleniu się z innymi swoimi problemami to zawsze duże wyzwanie dla jednostki. Rodzi ono napięcie psychiczne i zmusza do rozpaczliwych pytań „czy dam radę”. Towarzyszy temu zazwyczaj brak możliwości mówienia komuś o tym. Współczesny człowiek jest pod presją sukcesu w każdym obszarze swego życia. Sukcesu, który ma się objawiać nie tylko w warstwie materialnej, ale też w demonstrowaniu siły i zawsze dobrego samopoczucia. Ceną za to „formatowanie się” jest przymusowe pozbywanie się niewygodnych objawów, i wreszcie produkcja… nowych symptomów.
Gdy sytuacja psychiczna staje się nie do zniesienia dla samego człowieka lub dla jego otoczenia, rozpoczyna on bardziej ofensywną krucjatę wobec symptomów poprzez radykalne ich wyzbywanie się, by ulżyć cierpieniu, by nie oszaleć. Człowiek najpierw sam podejmuje różne środki zaradcze. Te powszechne sposoby sprowadzają się między innymi do tłumienia stanów emocjonalnych poprzez leki, alkohol, narkotyki. Niektórzy neutralizują je nadmiarem wrażeń, produkcją adrenaliny, hazardem, zabawą. Inni reagują autodestrukcją lub wycofywaniem się z życia społecznego. Objawia się to stanami depresyjnymi czy też dolegliwościami psychosomatycznymi. Sposoby te przynoszą chwilową ulgę, dzięki czemu jednostka może jeszcze dźwigać przez jakiś czas ciężar bycia. Gdy te środki zawodzą, człowiek zwraca się do specjalisty, od którego domaga się szybkiej i radykalnej eliminacji dokuczliwych objawów.
„Przymus” osiągania sukcesu nie jest oczywiście jedynym powodem produkcji symptomów; jest wiele innych przyczyn. Na przykład psychoanaliza wykorzystuje fakt istnienia mowy, przy pomocy której istota ludzka usiłuje się porozumieć ze światem, a to jest źródłem zapisywania symptomów przez nieświadome.
W psychoanalizie i w różnych podejściach psychoterapeutycznych geneza oraz status symptomu jest nieco inny, a co za tym idzie, inne jest jego traktowanie w kuracji i inne są też podstawy teoretyczne, będące kompasem również dla kliniki.
W niektórych podejściach cierpienie ludzkie definiowane poprzez diagnozę nozologiczną opartą na symptomach i ich eliminacji lub złagodzeniu staje się celem nadrzędnym oddziaływań terapeutycznych, by przynieść pacjentowi ulgę. W innych podejściach, a na pewno w psychoanalizie lacanowskiej, w której diagnoza ma charakter strukturalny, symptomowi nadaje się szczególną funkcję: nie odziera się podmiotu ludzkiego z tego, co z jednej strony dokucza mu, lecz z drugiej go chroni. To „uszanowanie” symptomu, stanowi specyfikę tego podejścia osadzonego w klinice i teorii.
Koło Krakowskie oraz Instytut Psychologii Stosowanej UJ – organizatorzy IV Konferencji z cyklu Psychoanaliza-Psychoterapia – z nadzieją przystępują do konferencji, by wymienić doświadczenia w pracy nad symptomem, by porównać jego praktyczne rozumienie w ujęciu klinicznym oraz podzielić się doświadczeniami w oparciu o podstawy teoretyczne danej modalności.
Zakresem tematycznym konferencji będzie prezentacja teorii i praktyki klinicznej w odniesieniu do symptomów, także chorobowych w różnych podejściach. Odwołamy się też do badań naukowych dotyczących postępowania z symptomami w psychoterapii i w psychoanalizie.
Konferencja adresowana jest do klinicystów, naukowców z obszaru psychoterapii i pokrewnych dziedzin nauki oraz studentów nauk społecznych zainteresowanych problematyką psychoterapii i psychoanalizy.
Organizatorzy zamierzają podczas konferencji stworzyć przestrzeń intelektualną także dla studentów zainteresowanych powyższą problematyką, by z jednej strony usłyszeć ich niezwykle świeże poglądy, a z drugiej strony odpowiedzieć na ich zaciekawienie.
Miejsce jest szczególne, bo to Instytut Psychologii Stosowanej najstarszej polskiej uczelni, który zawsze swoją otwartością na ważne zjawiska daje wyraz swej intelektualnej uważności i odwagi.
Patronują nam:
Polska Federacja Psychoterapii, członek Polskiej Rady Psychoterapii oraz największa polska organizacja psychoterapeutyczna, reprezentującą Polskę w European Association for Psychotherapy.
Konsulat Francji wraz z Instytutem Francuskim, który od 1996 roku popiera starania Koła Krakowskiego Psychoanalizy NLS na rzecz sojuszy z różnymi instytucjami, by tworzyć pomosty, by rozmawiać, daje też swoje poparcie dla Konferencji PP.
Prezydent miasta Krakowa -prof.Jacek Majchrowski
Do tej pory odbyły się:
I Konferencja PP pt. „Psychoza w świetle psychoanalizy lacanowskiej”, Współorganizator: Szpital Specjalistyczny im J. Babińskiego. Patroni: Konsul Generalny Republiki Francji-Pascal Vagogne, Małopolski Konsultant w dziedzinie psychiatrii – dr Krzysztof Walczewski (20-21 marca 2009.)
II Konferencja PP pt: „Unikalność pacjenta a standardy postępowania. Co o tym mówią psychoterapia i psychoanaliza?„, Współorganizatorzy: Warszawskie Kolo NLS, Polskie Tow. Psychoterapii Integratywnej, Polskie Tow. Psychoterapii Gestalt, Polskie Tow. NLP. Patroni: Centrum Studiów Humanistycznych UJ, Konsul Generalny Francji -P. Vagogne (19 marca 2010.), prezydent New Lacanian School – Pierre Gilles Gueguen.
III Konferencja PP pt: „Dzisiejsze dziecko. Psychoterapia i Psychoanaliza”, Aktywny udział psychiatrów i psychoterapeutów z innych podejść. Patroni: Konsul Generalny Francji – Alexis Chahtahtinsky oraz Prezydent m. Krakowa – prof. Jacek Majchrowski (14 maja 2011.)
Mamy nadzieję, że IV Konferencja PP okaże się autentycznym świadectwem troski i skupienia nad dobrem pacjenta ze strony Tych, którzy zechcą przyjąć nasze zaproszenie.
Serdecznie zapraszamy,
w imieniu organizatorów Konferencji, Alina Henzel-Korzeniowska